Problemy związane z osadami biologicznymi

Problemy związane z osadami biologicznymi

Osady biologiczne w otwartych systemach wody chłodzącej są rezultatem gwałtownego rozwoju różnych niższych form życia, takich jak glony, grzyby i bakterie. Generalnie, podstawowa różnica między grzybami i bakteriami polega na tym, że glony są samożywne, tzn. mogą produkować dla siebie substancje odżywcze (grzyby nie). Bakterie, z wyjątkiem odmian autotroficznych, nie są samożywne.

Światło słoneczne jest niezbędne do wzrostu i rozwoju glonów. Z tego powodu obfite kolonie glonów występują w otwartych zbiornikach i tych częściach wież chłodzących, które eksponowane są na światło.

Organizmy żywe, których rozwój zachodzi w nie eksponowanych częściach instalacji chłodniczej, określane są mianem szlamu (slime). Są to osady mikroorganizmów i ich kolonie pokrywające i/lub zawierające w swojej masie wszelkie substancje organiczne lub nieorganiczne. W osadach tych spotykamy najczęściej różne bakterie, grzyby tworzące włókniste struktury, drożdże i sporadycznie pierwotniaki. Skupiska szlamu mogą również zawierać martwą materię glonów, która migrując wewnątrz układu ostała wbudowana w masę szlamu. Szlam może występować w instalacjach oświetlonych i nieoświetlonych.

Osady szlamowe na elementach instalacji stanowią zauważalne i poważnie zmniejszenie sprawności wymiany cieplnej. Osady organicznego pochodzenia, pojawiające się na metalowych powierzchniach mogą doprowadzić do powstania lokalnych koncentracji tlenu, związanego w masie osadu – i przyczynić się do powstania groźnej korozji wżerowej.